عالمی که با دعای امام زمان (عجل )متولد شد
پانزدهم اردیبهشت ماه تقویم ملی با نام «محمد بن بابویه قمی» ملقب به شیخ صدوق یا ابن بابویه، فقیه و محدث شیعه و صاحب بیش از دویست جلد کتاب نام گذاری شده است. یکى از معروف ترین خاندان‌هاى بزرگ که بیش از سی‌صد سال در مرکز ایران دانشمندان نامور از آن برخاسته‌اند خاندان بابویه است که صدوق بزرگترین شخصیت این خاندان به شمار مى رود.
ولادت
محمد
بن علی بن بابویه معروف به شیخ صدوق در حدود سال ۳۰۶ ق . در شهر قم متولد شد.
روایت شده که وی با دعای امام زمان (عج) به دنیا آمده چرا که پدرش از علی بن حسین
ابن روح از سومین نایب امام زمان درخواست کرد تا از امام بخواهد فرزندی نصیبش کند،
بعد از چند روز اطلاع آمد که امام (عج) دعا کرده و به ایشان وعده داد که در آینده
نزدیک صاحب فرزندی خواهد شد.
خود
شیخ صدوق نیز به ولادتش افتخار می‌کرده که به دعای صاحب‌الامر زاده شده است. وی در
بیست و سه سالگی در زمان غیبت صغری به سر می‌برد و دوران نیابت دو نفر از نواب خاص
امام زمان (عج) را درک کرد و همین باعث موفقیت‌های معنوی او شد.
ابن
بابویه در دوران جوانی و در زمان حکومت «آل بویه» علوم مقدماتی، حدیث و فقه را نزد پدرش و
پیشوای فقهای قم «محمد بن حسن بن ولید» آموخت و سپس از ری که پس از قم یا خراسان
به دعوت رکن الدوله در آن ساکن بود، به مسافرت به بلخ، بخارا، بغداد، کوفه،
مدینه و ... پرداخت. هدف وی از این مسافرت‌ها شناخت اسلام واقعی بود.
مشهورترین و بزرگترین کتاب صدوق - پس از مدینه العلم - همین کتاب من لا یحضره الفقیه است که یکی از (کتب اربعه) روایی شیعه به شمار می رود.این کتاب در بردارنده نزدیک به شش هزار حدیث می باشد که بر اساس موضوعات مختلف فقهی تدوین شده است .سبب نگارش این کتاب حکایتی زیبا و شنیدنی دارد که وی خود آن حکایت را در مقدمه کتاب آورده است.
