ماه رجب، آغاز پرفضیلت‌ترین سه ماه سال است(رجب، شعبان و رمضان) که هر سه ماه از مقام والایی در میان دیگر ماه‌های سال‌برخوردارند. گو این که این ماه، حتی در جاهلیت نیز مورد احترام زیادی بوده و آن را حرام می‌نامیدند زیرا جنگ و کارزار را نیز در این ماه ناروا و ممنوع می‌دانستند. و چون به احترام ماه رجب، تمام سلاح‌ها بر زمین گذاشته می‌شد،آن را «اصم» نیز نام‌گذاری کرده‌اند.
رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) در فضیلت این ماه چنین می‌فرماید:
«الا ان‌رجب شهر الله الاصم و هو شهر عظیم و انما سمی الاصم لانه لایقارنه شهر من الشهورحرمه و فضلا عند الله تبارک و تعالی».
«الا ان رجب و شعبان شهرای و رمضان شهر امتی».
«الا و من صام من رجب یوما ایمانا و احتسابا استوجب رضوان الله الاکبر واطفی صومه فی ذلک الیوم غضب الله».
ای مردم بدانید که ماه رجب ماه «اصم» خداوند است و همانا ماهی است‌بس عظیم‌و بزرگ و علت نام‌گذاری این ماه به «اصم» این است که هیچ ماهی از ماه‌های سال‌از نظر فضیلت و حرمت نزد خدای تبارک و تعالی، به آن نمی‌رسد.
هان! ماه رجب و ماه شعبان دو ماه من‌اند و ماه رمضان ماه امتم.
هان! هر که یک روز از ماه رجب را با ایمان و برای رضای خدا روزه بدارد، به‌نعمت رضوان بزرگ الهی نایل آید، و روزه‌اش در آن روز خشم خداوند را فرو می‌نشاند.
و آن چه بیش‌تر بر عظمت و احترام این ماه افزوده است، مناسبت‌های آن است که درراس آن‌ها عید بزرگ مبعث رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم (۲۷ رجب) و عید میلاد امیرالمومنین مولای متقین علی بن ابی‌طالب علیه افضل الصلاه والسلام (۱۳رجب) می‌باشد.
