به منظور تشویق اعضا به کتابخوانی، مسابقه تندخوانی کتاب با استفاده از کتاب مهربان ترین آقای دنیا نوشته داوود امیریان در کتابخانه برگزار شد.
با هدف آشنایی اعضا با نشریات ارسالی از سوی نهاد کتابخانه های عمومی، این نشریات به اعضا معرفی شدند.
با همکاری اعضای کودک کتابخانه، برنامه تئاتر کتاب با استفاده از قصه کتاب خانه خاله پیرزن دور نیست نوشته علی اصغر سیدآبادی در کتابخانه برگزار شد.
دید و بازدید با اقوام، آشنایان و دوستان از جمله رفتارهای زیبای ما ایرانیان است که در تعابیر دینی از آن با عنوان "صله رحم" یاد شده است. در آیات قرآن کریم و روایات حضرات معصومین (ع)، تأکید بسیاری به اهتمام این امر شده است. امروز 30 آذرماه مصادف با آخرین شب از پاییز سال 98 و شب یلدا است. این شب، بهانهای است تا بار دیگر به توصیههای اهلبیت (ع) جامه عمل بپوشانیم؛ اهتمام به صلهرحم، خوشرویی، پرهیز از اسراف و ... از جمله آنهاست.
امیرالمؤمنین (ع) این عمل را محبتآور و از بین برنده دشمنیها معرفی کردهاند؛ «صِلَةُ الرَّحِمِ توجِبُ الْمَحَبَّةَ وَتَکْبِتُ العَدُوَّ» (غررالحکم، ح 5852). افزایش طول عمر یکی دیگر از ثمرات این ارزش اخلاقی است، پیامبر اکرم (ص) فرمود:
«إنّ المرءَ لَیَصِلُ رَحِمَهُ و ما بَقِیَ مِن عُمُرِهِ إلاّ ثلاثةُ أیّامٍ فَیُنسِئُهُ اللّه ُ ثَلاثینَ سنةً، و إنّ الرجُلَ لَیَقطَعُ الرَّحِمَ و قد بَقِیَ مِن عُمرِهِ ثَلاثونَ سَنَةً فَیُصَیِّرُهُ اللّه ُ إلی ثَلاثةِ أیّامٍ؛ گاهی میشود از عمر کسی 3 روز باقی مانده است، اما صله رحم به جای میآورد، پس خداوند آن را تا 30 سال به تأخیر میاندازد و گاه میشود که از عمر کسی 30 سال باقی مانده است، اما قطع رحم میکند، پس خداوند آن را به سه روز تبدیل میکند.» (کنزالعمّال: 6920)
امام صادق (ع) به مجموعهای دیگر از ثمرات صلهرحم چنین اشاره فرموده است: «صِلَهُ الارحام تُحسِّنُ الخُلقَ و تُسَمِّحُ الکَفَّ و تُطَیِّبُ النَّفسَ و تَزیدُ فی الرّزقِ و تُنسئُ فی الأجلِ؛ صله ارحام، اخلاق را نیکو، دست را با سخاوت، دل و جان را پاک و روزی را زیاد میکند و مرگ را به تأخیر میاندازد.» (الکافی، ج 2، ص 158)
با این حال هرگز نباید فراموش کنیم که صلهرحم آدابی هم دارد که اگر به آنها توجه شود و با رعایت آن آداب، صلهرحم صورت گیرد، قطعاً ثمره فراوانتری خواهد داشت؛ امامصادق (ع) در این باره فرمود: «برترین چیزی که با آن صله ارحام میشود، خودداری کردن از آزار و اذیّت آنان است؛ أفضَلُ ما توصَلُ بِهِ الرَّحِم کفُّ الأذی عَنْها. (الکافی، ج 2، ص 151)